متابی سولفیت سدیم
متابی سولفیت سدیم یک جامد سفید و دانه ای است. در صنعت خمیر و کاغذ، در صنعت عکاسی و در صنایع مختلف دیگر به عنوان سفید کننده یا دکلره استفاده می شود. متابی سولفیت سدیم درجه غذایی ممکن است به عنوان نگهدارنده مواد غذایی استفاده شود. از متابی سولفیت سدیم می توان در ساخت سایر مواد شیمیایی نیز استفاده کرد. متابی سولفیت سدیم که به نام های دیگری نیز شناخته می شود:
متابی سولفیت سدیم (MBS)
بی سولفیت سدیم، بی آب
پیروسولفیت سدیم (پیروسولفیت)
متابی سولفیت دی سدیم (متابی سولفیت)
دی سدیم پیروسولفیت
اسید پیروسلفوروس، نمک دی سدیم
E223 (در صنایع غذایی)
قرار گرفتن در معرض متابی سولفیت سدیم می تواند باعث تحریک پوست، چشم و دستگاه تنفسی شود. در صورت استنشاق، متابی سولفیت سدیم ممکن است باعث ایجاد حساسیت شود (توسعه واکنش آلرژیک). تنفس غبار متابی سولفیت سدیم ممکن است آسم یا سایر بیماری های ریوی (تنفس) را تشدید کند و ممکن است باعث سردرد، مشکلات تنفسی یا بی نظمی قلب شود. بلع ممکن است باعث تحریک دستگاه گوارش، حالت تهوع، استفراغ و اسهال شود. شکل (1) ساختار شیمیایی متابی سولفیت سدیم را نشان می دهد.
جهت کسب اطلاعات بیشر و خرید هگزاسدیم متا فسفات به اینجا بروید.
متابی سولفیت سدیم
شکل (1) ساختار شیمیایی متابی سولفیت سدیم.
Solvay از واکنش بین دی اکسید گوگرد و هیدرات آن (کربنات سدیم) برای تولید متا سولفیت سدیم استفاده می کند و سپس بلورهای تولید شده را طبق واکنش زیر خشک می کند:
شکل (2) واکنش Solvay برای تولید متابی سولفیت سدیم
متابی سولفیت سدیم به عنوان یک عامل آنتی اکسیدانی در بسیاری از فرمولاسیون های دارویی استفاده می شود. به طور گسترده ای به عنوان نگهدارنده و ضد عفونی کننده مواد غذایی استفاده می شود. نشان داده شده است که قرار گرفتن در معرض سولفیت می تواند برخی از اندام ها را تحت تاثیر قرار دهد. کورکومین، عنصر اصلی Curcuma longa، دارای خواص محافظتی متعددی است.
مطالعه حاضر کارهای قبلی را به ارزیابی کمی اثرات سولفیت و کورکومین بر ساختار قلب با استفاده از روش‌های استریولوژیک گسترش می‌دهد. در این مطالعه 28 سر موش صحرایی به طور تصادفی به چهار گروه آزمایشی تقسیم شدند. موش‌های گروه‌های I تا IV آب مقطر (گروه I)، متابی سولفیت سدیم (25 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز) (گروه دوم)، کورکومین (100 میلی‌گرم/کیلوگرم در روز) (گروه III) و متابی سولفیت سدیم + کورکومین دریافت کردند. گروه IV) به ترتیب به مدت 8 هفته.
بطن چپ تحت روش‌های استریولوژیک برای تخمین پارامترهای کمی میوکارد قرار گرفت. کاهش 20 درصدی در حجم کل بافت بطنی در حیوانات تیمار شده با سولفیت در مقایسه با تیمار آب مقطر مشاهده شد (02/0 > P).
همچنین حجم و طول مویرگ‌ها در موش‌های تیمار شده با سولفیت به طور متوسط 43 درصد نسبت به حیوانات تیمار شده با آب مقطر کاهش یافت (02/0 > P). با این حال، هیچ تغییر قابل توجهی در میانگین و حجم کل میوکارد و حفره و قطر مویرگ ها پس از مصرف سولفیت مشاهده نشد. درمان با کورکومین از حیوانات در برابر تغییرات ساختاری بطن محافظت نکرد. سولفیت به عنوان یک ماده نگهدارنده غذایی، طول و حجم مویرگ های بطنی را کاهش داد و کورکومین نتوانست از آنها محافظت کند.
منبع
- ۰۱/۰۸/۲۳